Władza i panowanie u Heideggera i Adorna Hermann Möcher

Herrmann Mórchen, słuchacz, uczeń, później także wydawca [...] Heldeggera, autor przedkładanej tu Czytelnikowi książki Władza i panowanie u Heideggera i Adorna, wzajemne relacje obu myślicieli kwituje krótkim, cierpkim określeniem: odmowa filozoficznej komunikacji. [...] Epoka, w której powstawały dzieła tych tak różnych przecież autorów [...] to gasnąca epoka wielkich filozoficznych pracodawców, których myśli długo jeszcze Inspirować będą twórczość filozofów akademickich. Oprócz kwestii czysto filozoficznych, ontologicznych, logicznych i metafizycznych zdominowały ją dwie wojny światowe i przewartościowanie hierarchii wartości. Czytająca publiczność oczekuje, a nawet żąda, by myśliciele rzeczywiście zasługujący na to określenie zajęli natychmiast jednoznaczne stanowisko wobec tych pozafilozoficznych wydarzeń (...]. Ale owi myśliciele nie tylko odmawiają komunikowania się w tych kwestiach z czytającą publicznością w zrozumiałym dla niej języku, lecz często odmawiają także komunikowania się między sobą. [...] Mórchen nazywa to wręcz czymś pożałowania godnym, a nawet filozoficznie niewybaczalnym. [...] Mórchen podjął zadanie doprowadzenia do przełamania owej filozoficznej odmowy komunikacji między Heideggerem l Adornem i pośmiertnego skomunikowania a raczej skonfrontowania ze sobą ich spuścizny myślowej w kwestii polityczności*. [...] państwo jest głównym obszarem dziania się prawdy. I właśnie ów obszar dziania się prawdy wydaje się głównym terenem konfrontacji Adorna z Heldeggerem. Ale czy tylko filozof ma obowiązek dawania świadectwa prawdzie Oczywiście, nie tylko on; ale na nim obowiązek ten ciąży w sposób niezbywalny. Cóż bowiem po filozofie, który nie umie, nie chce lub nie jest w stanie dać świadectwa prawdzie Czy Jest on wówczas jeszcze filozofem Odmowa dania świadectwa prawdzie jest w jego przypadku filozoficzną samoeliminacją z filozofii, aczkolwiek jeszcze nie eliminacją z myślenia, Roman Ingarden powiedział kiedyś, że filozofowi, któremu uniemożliwiono wypowiedzenie prawdy, przystoi milczenie z zaciśniętymi zębami. Jest to wówczas milczenie znaczące, a milczeć może wyłącznie ten, kto mą coś do powiedzenia. Czy mamy jednak prawo żądać od filozofa heroizmu, czyli narażenia życia dla prawdy Tadeusz Kotarbiński mawiał: ceńmy bohaterów, ale nie żądajmy bohaterstwa od nikogo. [...] żądanie bohaterstwa nie może bowiem zostać przekształcone w normę ogólną, czyli w normę po prostu.Z. Zwoliński, Heidegger i odmowa komunikacji, s. VII-XI.