Poezja Emila Zegadłowicza wobec światopoglądowego i estetycznego projektu ekspresjonizmu

Ekspresjonizm poznański jeden z pierwszych ruchów awangardowych w polskiej literaturze szybko wypalony i nieuczestniczący już w głównych sporach i dyskusjach programowych dwudziestolecia międzywojennego zasługuje na baczniejszą uwagę. Jak w soczewce skupiają się w nim inspiracje charakterystyczne dla nowych prądów literackich modernizmu oraz zależność od wielu idei przednowoczesnych. Kojarzony potocznie z poetyką krzyku poznański ekspresjonizm okazuje się blisko formalnym i estetycznym dylematom sztuki nowoczesnej z jej poszukiwaniem nowego sposobu wysławiania.