Okruchy amerykańskie Agnieszka Taborska zdjęcia Marcin Giżycki

Warszawa 2006, ISBN: 83-7163-404-8, 146 x 161, 164 s., oprawa miękka Ilustrowane zdjęciami refleksje na temat odmienności amerykańskiej rzeczywistości od tego, co europejskie. O poznaniu Ameryki i odczuwaniu jej, co jest możliwe, zdaniem Autorki, dopiero po spędzeniu w drodze kilku tygodni. A zatem są to refleksje o drogach, podróżowaniu i wszystkim, co z tym związane. Ale nie tylko, bo także o amerykańskim stylu zycia i amerykańskich obyczajach. Z przedmowy: W nieznacznie innej formie książka ta ukazała się w bibliofilskim nakładzie w 1995 roku. Choć od tamtego czasu przeszły przez Stany pożary, huragany, powodzie, trzęsienia ziemi i inne klęski żywiołowe i polityczne, lektura jej dzisiaj potwierdza znaną powszechnie tezę, że im bardziej świat się zmienia, tym bardziej pozostaje taki sam. Tragiczne odstępstwo od tej zasady stanowi jedynie Nowy Orlean 2005. Pierwsze wydanie - o niefortunnym, jak się okazało, tytule Polubić muzykę country. Dziennik amerykańskiej podróż - trafiło na księgarskie półki dla melomanów, a ja, w roli specjalistki od muzyki country, do telewizyjnego programu na jej temat. Odebrawszy tę lekcję, w bogatszym o kilkadziesiąt zdjęć wydaniu drugim wracam do tytułu, pod jakim kolejne fragmenty publikowało nieistniejące już pismo Społeczeństwo otwarte. Mam nadzieję, że tym razem książka nie zabłądzi w rejony Kuchni świata, a ja nie stanę wobec wezwania zdradzenia telewidzom sekretu pieczenia ciasta z dyni... Agnieszka Taborska Nie ulega wątpliwości, że pomimo narracyjnej lapidarności ta (...) książeczka wytrzymuje porównanie zarówno ze słynną trylogią Melchiora Wańkowicza W ślady Kolumba, jak i z Podróżą na najdalszy Zachód Andrzeja Kijowskiego czy świetnym Dziennikiem amerykańskim Julii Hartwig. Janusz Drzewucki Rzeczpospolita Książka Taborskiej jest zdziwiona Ameryką i dlatego jest tak świeża. Jan Gondowicz, Gazeta Wyborcza Już się wydawało, że na dobre zanikła polska tradycja ambitnego reportażu, którego niedoścignionym mistrzem był i jest Ryszard Kapuściński. Tymczasem na księgarskiej półce zwiastun odrodzenia. Bo tak tylko można nazwać ten pełen fascynujących obserwacji diariusz z podróży po Ameryce. Grzegorz Pyszczek, Sztandar młodych Taborska stara się nie oceniać, ale obserwować uważnie i opowiadać obrazami o zdumiewającej plastyczności i intensywności nastroju. To, co odróżnia książkę Taborskiej od tysięcy opisów amerykańskich podróży - to znaczenie, jakie ma dla niej rzeczywistość wizualna. Wiesława Wierzchowska, Pokaz Patrzymy zwykle na USA jak na racjonalny kraj rekordowej liczby Nobli w nauce i literaturze; Taborska pokazuje krainę doskonale egzotyczną. Negocjator, Nowa Fantastyka O autorach: Agnieszka Taborska opublikowała między innymi Senny żywot Leonory de la Cruz, Abecadło Topora, eseje o francuskim surrealizmie, książki dla dzieci (wydane w Polsce, Niemczech, Korei, Japonii i nagrodzone przez Niemiecką Akademię Literatury Dziecięcej) oraz przekłady Ostatnich nocy paryskich Philippe’a Soupaulta, Twarzy muśniętej smutkiem Gisèle Prassinos, Potwora w pudle i Wpław do Kambodży Spaldinga Graya. Od 1989 roku wykłada dwudziestowieczną sztukę i literaturę francuską w Rhode Island School of Design w Providence w Stanach Zjednoczonych. Marcin Giżycki pracował w redakcjach Literatury i Projektu. Wydał między innymi Nie tylko Disney. Rzecz o filmie animowanym, Koniec i co dalej. Szkice o postmodernizmie, sztuce współczesnej i końcu wieku, oraz Słownik kierunków, ruchów i kluczowych pojęć sztuki drugiej połowy XX wieku. Realizuje filmy dokumentalne o sztuce. Wystawiał fotografie w Warszawie, Paryżu i Stanach Zjednoczonych. Uczy sztuki współczesnej i filmu między innymi w Rhode Island School of Design w Providence (USA). Okruchy amerykańskie Agnieszka Taborska, zdjęcia Marcin Giżycki